2.1 Die magnetiese deklinasie tussen twee punte op die topografiese kaart vir die jaar 2010 was 326°37′ - NSC Geography - Question 2 - 2016 - Paper 2

Die rede hiervoor is dat die magnetiese deklinasie jare-lank neig om af te neem of te verskuif, wat lei tot 'n verminderde waarde van die deklinasie in 'n later jaar. Dit is 'n resultaat van natuurlike veranderinge in die Aarde se magnetiese veld.

Laat ons aanvaar dat die lengte van die landerye 400 m en die breedte 300 m is. Gebruik die formule:

$Oppervlakte = lengte imes breedte$

Oppervlakte = 400 m imes 300 m = 120000 m² = 12 ha = 1.2 km².

Vir helling 5 (1 : 24) en helling 6 (1 : 58) sal jy die gradiënte toepas deur die hoogte en afstandsdata op die ortofoto-kaart te neem. Berekening hiervoor moet op die kaart gedoen word.

Die gradiënt 1 : 24 is die steilste, aangesien dit 'n groter helling voorstel in vergelyking met 1 : 58.

Die verhouding 1 : 24 dui aan dat vir elke 24 eenhede horisontale afstand, daar 1 eenheid vertikale verandering is. Dit beteken dat die terrein baie steil is, wat 'n groter moeite en risiko kan behels vir enige aktiwiteite soos bou of fietsry.

A235 (T) - Terrein benaming; Sekondêre pad ($) - Pad wat nie primêr is nie; Moeras en vliegland (M) - Gebied met spesifieke natuurlike kenmerke.

'n Persoon by Q sal nie sigbaar wees nie as gevolg van natuurlike hindernisse soos bome of 'n heuwel tussen die twee punte.

Die vertikale skaal kan veronderstel word as 1 cm = 20 m, wat 'n verhouding van 1:2000 vorm.

Gebruik die formule: $VV = \frac{Vertikale \, skaal}{Horizontale \, skaal}.$

Byvoorbeeld, as die horizontale skaal 1:10,000 is, sal die berekening wees:

$VV = \frac{1:2000}{1:10,000} = 5.$

Dit beteken dat die vertikale vergroting 5 keer is.